Tot mijn eigen verbazing moest ik vaststellen dat het al meer dan twintig jaar geleden is dat ik kennismaakte met de Amerikaanse indie rock- en alt.country-formatie ‘Clem Snide’ uit Nashville, Tennessee. Dat gebeurde toen dankzij hun debuutplaat “You Were A Diamond” uit 1998, een album waarop het immense talent van de in Tel Aviv, Israel geboren Ifar ‘Eef’ Barzelay als zanger en songschrijver tot uiting kwam via de stuk voor stuk prachtige liedjes die op die plaat werd opgenomen.

We bleven ‘Clem Snide’ dan ook met veel plezier volgen en genoten nadien met evenveel plezier van de follow-up albums “Your Favorite Music” uit 1999, “The Ghost Of Fashion” uit 2001, “Soft Spot” uit 2003 en “End Of Love” uit 2005. Het viel daarna dan ook te betreuren dat Eef Barzelay een einde maakte aan het bestaan van de groep en voor een wat minder goed lopende solocarrière opteerde.

Gelukkig maar kwam er in 2009 toch een vervolgepisode aan het bestaan van ‘Clem Snide’ en werden er opnieuw platen onder de groepsnaam uitgebracht, hoewel alles ook toen toch voornamelijk rond de composities en het zangwerk van Eef Barzelay bleef draaien. De albums “Hungry Bird” uit 2009, “The Meat Of Life” uit 2010, “We Leave Only Ashes” en “Birthing Pains” uit 2013 en “Girls Come First” uit 2015 konden echter maar moeizaam de weg naar een bredere publiek vinden. Eef Barzelay opteerde opnieuw voor een lange muzikale sabbatperiode van vijf jaar waarin de groep uiteenviel, zijn huwelijk op de klippen ging, hij zijn huis moest verkopen en toch nog financieel bankroet ging.

Onder impuls van Scott Avett, één van de leadzangers van folkrockband ‘The Avett Brothers’, werd Eef Barzelay echter nu terug aangemoedigd om het nog een keertje te proberen als ‘Clem Snide’. Ze trokken samen de opnamestudio in om elf songs op te nemen voor het elfde album “Forever Just Beyond”. Naast beide muzikanten waren er ook bijdragen van fiddler Ketch Secor van ‘The Old Crow Medicine Show’, van ‘Band Of Horses’-bassist Bill Reynolds en van ‘The Avett Brothers’-drummer Mike Marsh.

We kunnen op dit album vaststellen dat er totaal geen slijtage of kwaliteitsverlies is waar te nemen op de melancholische stem en de songschrijverscapaciteiten van de in mei 50 jaar wordende Eef Barzelay die tien van de elf tracks schreef, waarvan er drie tot stand kwamen na een componeersamenwerking met Scott Avett. De openingstrack “Roger Ebert” van deze plaat is zelfs helemaal van tekst en muziek voorzien door Scott Avett die het album ook produceerde en er op meespeelde en meezong.

Op de video’s bij deze recensie kunt u van twee live-uitvoeringen van die samen gezongen nummers genieten met de heerlijke songs “Roger Ebert” en “Sorry Charlie” die op de plaat zelf in een knap georkestreerde versie eigenlijk nog veel mooier klinken. Met liedjes over God, het leven na de dood, depressies en de teloorgang, maar ook over hoop, liefde en warmte is het eveneens belangrijk om naar de soms zeer intimistische songteksten van deze nummers te luisteren.

Naast de twee songs op de video’s kwamen wij ook onder de indruk van de tracks “Don’t Bring No Ladder”, het jazzy laid-backnummer “Easy”, “Emily” en “The True Shape Of Your Heart”. Verder is er ook nog het zeer persoonlijke “The Ballad Of Eef Barzelay” en het enkel door ‘Avett Brothers’-lid Joe Kwon bespeelde cello en akoestische gitaar begeleide “Denial”, een aangrijpende song over hoe hij al die tegenslagen in zijn leven van de voorbije jaren heeft proberen te verwerken. Met het nummer “Some Ghost” komt er na drie kwartier genieten een passend einde aan “Forever Just Beyond”, deze alweer schitterende nieuwe plaat van ‘Clem Snide’.

(valsam)